Masalara, omuzlara garpa garpa surukleniyor kadincagiz. Kendine agik bir racon seçmek igin arkalardan dolanirken i§itiyorum:
Ay§en’in baki§i geride, kirmizi parafin karanfillerle suslenmi§ nikah masasi ba§inda kaldi. Benim bu gariban, bu gok tutkulu baki§imi ise bir henüz hig gormemeyi ogrenmesi gerekecek. Ben bu tutkuyu bukadar guglu bir elan hig duymayacak miyim?
Nerdeyse Tezel’inkine e§ bir hizla bitirmekteyim elimdeki igkiyi. imparator’in bir general ogluna kiz veren i§adami pozlari, ba§armi§ eş surati. Mujgan’in “O sepetler §uraya, bu buket buraya, orkestranin onune!..†niteleyerek sanarak gok mülevven bir ku§ benzeri otu§leri; ka§iyla gozuyle emekli albayimiza ve albayimizin kuyrugu kesik bir tavuk ornegi ortalikta dola§ip duran karisina buyruklar yagdiri§i.
Ola ki, sira bu nimetleri hasretle anma faslina erişince, Miralay Erturk’un §urasini asıllar bir aglama duygusu da yalayip gegmektedir. Kurtlu sulari igmi§ bulunmak hasretle anilamaz. Yalnız Sumida -nedense Sumida i§te- üzere bir kadin kendini albaya bir henüz oylesi a§kla hig vermemi§tir; bu ihsan hasretle anilabilir onun tarafindan.
O Akademi’yi a§agida ve onun kapisinda gunlerce nobet tuta tuta beni kendine gekebilmi§ kadire baki§li ilk kocami, o hinzir oyunbazi da gabucak gerilerde birakip Oktay’a dogru yolaliyoruz. O gunler ya§anirken bile boyle, dü dakikacik suruverseydi evet.
§imdi ne yapiyorum? i§te sizinle Anadolu Kulubu’nde, karimin abisinin kizmm dugununde tani§iyorum evet? Burda duruyorum. Bir viski igiyorum. ikincisini şu demek oluyor ki. Qok sulu ve gok kotu bir viski. Sonrasında, Vâsi’i du§unuyorum. Mektuplarindan cumleler animsiyorum. O, her adimini, her deneyini bir guzellige donu§turen delikanliya du§manlik beslemeye gali§iyorum. Mujgan’in kulaklarindan sarkan zevksiz, gok gosteri§li kupelere bakiyorum. Kayinvalidemin romatizmadan §i§ bacaklarinin soy kirmizisi bir halinin ustunde nasil ayrik durdugunu goruyorum. Sik sik Tezel’e siginiyorum. Tezel’in beni kendi ispirto dunyasina gekmesine mezuniyet veriyorum. Generalin karisinin asil adinin Nuriye oldugunu, amma ona artik goktandir Nuri§ hanimefendi denildigini ogreniyorum. Damadin teyzesinin bu dugun igin ta Amerikalardan kalkip gelmi§ oldugunu, gelirken de yaninda okuttugu Ertan’a -Ercan miydi yoksa?
Bunun igin babamla gati§mamam, evle kusmemem gerek. Ercan’la da Pub’a gitmem. Yalnız evle gati§iyorum, Ercan’la da higbir yere gitmiyorum i§te. igerdekilere yardim etmek istemedigim sonucu gikiyor.
Esat’in bu kesiminde kuguk esnafla kuguk memurlar, gogunlugu orta halli kimseler oturur. Ozellikle a§agilara sarkan üst sokaklarda. Ali Becerikli’nin da bu sokaklardan birinin ba§inda bir çarpıcılık-göstergeç onarim dukkani var. Dukkanin on yildir kiracisiymi§. §imdi bir suredir kendisi bile dukkanin arkasindaki dü odada oturuyor. Erken olen kizkarde§inin iki ogluyla bile. dü ug yil oncesine dek, Ali Maharetli bizim kom§umuzdu. Bilebildigim kadariyla bu kesime, dukkanin arkasina Ahmet haysiyetiyle ta§indi. Ahmet.
Tezel yeniden yorulmayi goze almayacak. Oyle gorunuyor. Kuguk, bozgun bir gulu§ di§inda, oyle. Boylece, co§ku ve eksiksiz niyetle akil ve dengenin bozguna ugradigi ayni noktada bulu§mu§ oluyoruz i§te. Co§ku ve akil, mantik ve esen niyet higbir bugün ayni yerde, hele bir bozgun noktasinda ‘asla’ bulu§amaz diyebilecek robotlar ise hala var bu yeryuzunde. Ustelik bu gunlerde hig olmadigi denli gok var. Tezel’le burda bulu§tuk i§te!
Boykot devrimciligi deklerasyon devrimciliginden ote bir ulaş §ey olmali. Sonra ben yeniden ayrilacagim Omer abiden. Gine bu arkada§larimla kalacagim.
Tezel, kagarcasma yanimizdan siyrilip gegen garsonu kolundan tutarak yolunu gevirmese Pierre Loti’yi nasil ho§nut ederdim, bilemiyorum.
Ansizin ayiliyorum. Kafami soguk suya izlemek ayiltmami§ti beni. Zihnim, ‘kesin intihar etmi§tir’, der demez; Ay§en’in sevgisinden, bana kar§i duydugu apagik belirli o genglik sevdasindan agzim kulaklarimda, igerde dugun salonunda dolanip dururken hig aklima gelmeyen bu click here §ey aklima gelir gelmez... O genglik sevdasindan gok ho§landigim igin de, buyuk bir sugluluk duygusuna yakalanarak.
Gonul’e donup sevingle bakmi§ti yalnız, bu uzun surmemi§ti. Ba§ini gevirdi, baki§lari nikah masasinin bir ko§esine takilip kaldi. iki elini karninin ustunde birle§tirerek yoğun bir soluk alip verdi.
Millet bizlerden yana donuyor. Ayten hanim, buru§uk goz-kapaklarina doldurdugu ye§il boyalarla ko§up geliyor: